Bij Marcus 6:30-44: Toen hij uit de boot stapte, zag hij een grote menigte en voelde medelijden met hen, omdat ze leken op schapen zonder herder, en hij onderwees hen langdurig. (vers 34)
In dit verhaal wordt het Jezus allemaal teveel. De voortdurende toestroom van mensen, terwijl zijn neef en missionaire partner Johannes net vermoord is door Herodes. Het liefst wil hij even met rust gelaten worden. Wanneer de leerlingen terugkomen van hun missionaire reis, nodigt Jezus ze uit om met hem in de boot te stappen om rust te vinden op een eenzame plaats, de wildernis. Maar de menigte ziet hen vertrekken, en volgt de boot langs de kust om Jezus daar weer op te wachten. Tijd om te rouwen wordt hen niet gegund.
Wat heb jij nodig als het je even teveel wordt? Als verdriet en tegenslag je overmannen? In de eerste plaats rust. Rust om te huilen, om je verhaal te doen, rust om op veilige afstand te zien wat er nog toe doet. Wat je los moet laten maar ook wat je blijvend omarmt. Jezelf te hervinden.
Maar er is nog iets nodig: de blik van een ander. Rust helpt je om jezelf te hervinden, de blik op de ander helpt je om je roeping te herontdekken. Rust plaatst je langs de kantlijn, de blik van de ander plaatst je terug in het leven. In dit verhaal zien we dat Jezus beiden nodig heeft, na dit verhaal pakt hij zijn rust alsnog (vers 46). Zouden wij het onszelf dan misgunnen?
Wanneer Jezus dan uit de boot stapt, ziet hij de mensenmenigte. Jezus’ hart gloeit van medelijden als zijn blik op de menigte valt. Hun blikken herinneren hem aan zijn roeping. Ze zijn als schapen zonder herder, als een volk zonder koning. Jezus heeft verdriet, om wat Herodes hem heeft aangedaan. Maar voor hem staat een volk dat evengoed lijdt onder deze ‘slechte herder’. Het verdriet van Jezus en het verdriet van de menigte raken elkaar in een gedeeld onrecht. Door hen dan en daar te voeden, maakt hij zich bekend als de ware koning van Israël, die liefdevol zijn schapen weidt. Bij Herodes aan tafel wacht de dood, bij Jezus aan tafel het leven en voedsel in overvloed. Zijn liefde opent onze blik weer voor het leven om ons heen.
ds. Pim Brouwer